Nieuws
Godrie Machinehandel ontstond nadat Ron Godrie (31) in de buurt van zijn woonplaats Zundert een versleten Bobcat op de kop tikte en die opknapte. Hij vond het leuk en het smaakte naar meer, dus bedreef hij naast het melkveebedrijf steeds meer handel. “Door de combinatie begrijp ik beter dan wie dan ook wat een boer nodig heeft.”
‘Een machine hoef je niet te voeren’
Ron Godrie: “Ik zat nog op school toen ik wat met machines ging doen; op de MAS in Breda waar ik de vakopleiding veehouderij heb gedaan. Het begon heel simpel. Hier in de buurt stond een machine te koop, een Bobcat met aanbouwdelen. Ik dacht: ‘Laten we die gewoon eens kopen’. Hij was hartstikke versleten, maar in de winter heb ik ‘m helemaal opgeknapt. Al die aanbouwdelen netjes opgeschuurd en geschilderd, slechte stukken vervangen, de machine zelf een grote onderhoudsbeurt gegeven en in verf gezet. En toen bleek het nog wat op te brengen ook.
Rond diezelfde tijd liep ik stage in Denemarken en zo kwam ik ook bij mechanisatiebedrijven daar. De schaalvergroting in de melkveehouderij was daar al veel verder dan hier, en daardoor zijn de percelen daar groter. Het gevolg was dat er veel machines in de handel waren die voor daar aan de kleine kant waren, maar voor hier best groot. Nog tijdens mijn stage heb ik daar een aantal machines gekocht, die ik hier in Nederland kon verkopen.
Na mijn stage reed ik elke maand op en neer naar Denemarken om machines te gaan bekijken en die vervolgens naar hier te halen. En later is daar ook Duitsland bij gekomen – daar kwam ik toch al doorheen – en nog weer iets later Frankrijk en België. Zo breidt dat toch een beetje uit, hè.”
“In Denemarken had een gemiddeld melkveebedrijf tien jaar geleden al rond de tweehonderd koeien. De schaalvergroting hier was net een beetje op gang aan het komen. Dat ze daar voorliepen op ons, was een voordeel. Omdat de bedrijven in Denemarken al groter waren, hadden de machines ook een grotere capaciteit en werden machines die daar te klein werden ingeruild. En daar kwam in Nederland meer vraag naar: betaalbare machines met een grotere capaciteit. Vier-rotor-harken bijvoorbeeld zijn voor Nederland grote machines met veel capaciteit, maar in Denemarken en Duitsland heel gewoon.
Eén van de voordelen van zelf ook nog actief zijn als melkveehouder is dat ik de machines die ik inkoop ook zelf kan gebruiken en testen. Ik doe mijn eigen landwerk met eigen machines. En ik weet: als ik het nodig heb, heeft een andere boer het ook nodig. We hebben dus altijd de juiste machines staan.
Ik vind het prettig als mensen de moeite nemen om langs te komen. Dan zie je toch het beste wat je koopt. Als een klant het wil, zet ik de trekker er even voor, klap ik de machine een keer uit, laat ik ‘m een keer draaien.
Het praat ook makkelijk. Ik heb snel een connectie met andere boeren. Het zijn klanten, maar ook collega’s. Ze komen voor een machine, maar vervolgens kunnen we goed een half uur over koeien zitten praten. Dat vind ik leuk, als je een klik hebt met mensen. Het is ook hoe ik graag zaken doe: met een kop koffie aan de keukentafel.”
Kim Godrie: “Dat is waar Ron goed in is. Dan gaat het over de koeien, maar door zo’n gesprek aan de keukentafel hoort hij ook wat een klant precies nodig heeft. Het gaat om machines, maar nog meer om de mensen. Hij heeft er verstand van en vindt het leuk om het juiste te verkopen, op een eerlijke manier. Hij is heel serieus en weet precies hoe en wat.”
Ron: “De keukentafel speelt een centrale rol in ons leven. Mijn dag begint om een uur of half zeven, zeven uur. Dan ga ik de stal in, naar de koeien. Voeren, mesten, melken. We hebben dan wel twee melkrobots, maar als er in de stal werk moet gebeuren, dan gaat dat altijd voor. Althans: de koeien gaan voor. Een machine, die hoef je niet te voeren, en niet te melken. Die krijgt geen kalfjes.
Als ik om half tien, tien uur klaar ben, gaan we samen ontbijten. En daarna komen er klanten die aanschuiven, of ik ga naar klanten toe of ergens een machine bekijken.
Vanwege de handel is dit geen alledaags melkveebedrijf. Maar mensen die bij mij een machine kopen, die weten dat ik hen begrijp. Ik sta immers zelf ook nog in de mest.
Ik vind het allebei prachtig: de melkveehouderij en de machinehandel. Dat komt waarschijnlijk ook omdat ik vooral machines heb staan die ik zelf leuk vind. Mijn handel gaat vooral om hooibouwmachines: triplemaaiers, schudders, vier-elementsharken, maar ook opraapwagens, zaaimachines, giertanks en bemesters.
Tractors heb ik maar heel af en toe. Liever niet, eigenlijk. Dat is een ander soort handel. Dat is ook een beetje de reden waarom ik niet in bouwmachines en rupskranen en dergelijke doe. Ik vind het niet leuk, het is teveel gedoe voor mij. Ik beperk – of als je het zo wilt noemen: specialiseer – me liever tot deze machines. Hooibouwmachines vind ik zelf ook gewoon mooi en er zijn er genoeg die dol zijn op van die kranen en grondverzetmachines, maar die niks willen weten van zo'n maaier. Helemaal prima. Ieder zijn ding.”
“Als jong mannetje van een jaar of zestien ging ik bij loonwerkers helpen: maïs afrijden, gras hakselen. Maar toen kwam ik er eigenlijk ook al redelijk snel achter - dat zei mijn vader destijds al – dat ik van huis was als het daar druk was. Want ja, als er thuis gras bij elkaar geharkt moest worden of gemaaid moest worden, dan was ik bij de loonwerker aan het helpen. En dat heb ik maar een jaartje of twee jaar volgehouden, want toen zag ik wel in dat het een beetje raar was dat mijn vader een loonwerker moest inhuren om te helpen, omdat ik bij de loonwerker aan het werk was.
Mijn vader handelde soms ook wel een beetje en ik zag ook wel dat je thuis moet zijn als mensen bellen of ze eens mogen komen kijken naar een machine. Dan kun je niet zeggen: ‘Ik ben vanavond om tien uur misschien een keer thuis, als je geluk hebt’. En bij die loonwerker kun je ook niet zeggen: ‘Ik moet eigenlijk om elf uur eventjes naar huis, want er komen mensen naar een machine kijken’. Als die mensen een half uurtje later zijn, ben je zo anderhalf, twee uur weg. Dat werkte gewoon niet. Dus toen heb ik al vrij snel de keuze gemaakt om volledig thuis te blijven.”
“Ik heb altijd wel in de melkveehouderij gewild. Als klein mannetje wilde ik al boer worden, net als mijn vader. Daar heb ik mijn opleiding op gekozen en dat was de allereerste insteek. Alleen zijn er een beetje machines bijgekomen. En misschien ben ik wel een voorloper.
Er is veel aan het veranderen in de veehouderij; je ziet steeds meer boeren die er nog iets anders naast doen. Ik weet niet wat er gaat gebeuren, maar dat er iets moet gebeuren op het gebied van stikstof enzo, daar ben ik het wel mee eens. Het is dan wel een fijn idee dat we nog iets anders hebben, zodat we niet afhankelijk zijn van één tak.
Ik vind het belangrijk dat er balans is, ook in de melkveehouderij. Je moet proberen een duurzame cirkel te creëren: in grote lijnen je eigen ruwvoer telen en de meeste mest op je eigen land kwijt kunnen. Een klein beetje voer aankopen of een klein beetje mest afzetten is allemaal niet zo erg. Maar je moet er niet afhankelijk van zijn. Als je dat voor jezelf in balans hebt, dan denk ik dat het wel goed komt.
We hebben nu ongeveer honderd melkkoeien en nog wat jongvee. Als je uit wilt breiden met koeien, dan zul je ook uit moeten breiden met grond en dat gaat amper. De grond is erg duur. We zitten hier bovendien in een gebied met boomkwekers, die de prijs enorm opdrijven. De veehouderij uitbreiden is daarom een ingewikkelde optie.”
Kijk voor meer informatie en het actuele aanbod op godrie-handel.nl
Misschien ook interessant?
Nieuws
Godrie Machinehandel ontstond nadat Ron Godrie (31) in de buurt van zijn woonplaats Zundert een versleten Bobcat op de kop tikte en die opknapte. Hij vond het leuk en het smaakte naar meer, dus bedreef hij naast het melkveebedrijf steeds meer handel. “Door de combinatie begrijp ik beter dan wie dan ook wat een boer nodig heeft.”
Nieuws
Je hebt een bedrijf in onderdelen en motorenrevisie voor de agrarische sector én je heet Den Boer. Dan is de naam Van boer tot boer agroservice & techniek best goed gevonden. Vanuit zijn hobby trekkertrek begon Martijn den Boer (36) binnen de zaak van zijn vader in Numansdorp met zijn eigen bedrijf in motorenrevisie, onderhoud en onderdelen voor agrarische machines, in het bijzonder trekkers van Case IH. “Daar ben ik mee opgegroeid en die voorliefde is altijd blijven hangen.”
Nieuws
Jaap Tempel (60), ooit werkzaam bij een loonwerker, kocht zijn eerste shovel en in plaats van er zelf op plaats te nemen, besloot hij hem te verkopen. Zo begon het verhaal in de handel van shovels en andere grondverzetmachines. Nu, een jaar na de oprichting van Jaap Tempel BV op het industrieterrein langs de A7 in Groningen, werkt ook zijn zoon Patrick (26) actief mee in het bedrijf.