Nieuws
Ook de grootste rups-serie van Fendt, de 1100MT-serie, is voortaan een Vario. Zoals alle Fendt-rupstractoren komt hij uit de Challengerfabriek in de VS en veel van zijn genen zijn dan ook daarvan afkomstig. De fabrikant uit het Duitse Marktoberdorf gaat echter verder dan ooit bij het ‘ver-Europesen’ van deze machine.
Deze test was geen zwaar werk voor ons. De nieuwe Fendt-serie 1100 Vario MT neemt het rijden namelijk van je over en keert op de kopakker zelf om. Terwijl Californische high-tech-startups nog werken aan autonome landbouwrobots, is de zelfrijdende Fendtrupsractor al realiteit. Ook al is er alleen al uit oogpunt van comfort eigenlijk geen reden om de cabine te verlaten. Men neme een Challenger en make daarvan een Fendt. Het was niet altijd meteen helder hoe ver AGCO, het moederconcern van beide merken, daarbij ging. In 2017 werd voor het eerst de SmartRide-vering en VarioDriveaandrijflijn in de modellen van de serie 900 Vario MT (380 tot 431 pk nominaal vermogen) toegepast. Hiertoe gaan deze Fendttypische componenten voor inbouw in de eigen modellen naar de Challenger-fabriek in Jackson in de Amerikaanse staat Minnesota.
Maar nu dragen voor het eerst ook de grootste rupstractoren van de serie niet alleen maar Challenger-kleuren. De rondom vernieuwde serie 1100 Vario MT loopt van de 1151 met 511 pk (376 kW) nominaal en tevens maximaal vermogen tot aan het topmodel 1167 Vario MT met 673 pk (495 kW). Als enige model in de serie heeft de 1167 nog eens 55 pk extra voor externe verbruikers. Fendt gaat bij de aanpassingen aan het Challenger-voorbeeld echter nog een stap verder dan bij de 900 Vario MT. Het vermogen wordt niet geleverd door een AGCO Powermotor, zoals bij de 900 of bij het zustermodel van de 1162, de Challenger MT875E, het geval is. In de Challenger zit een dikke twaalfcilinder-V-motor met 16,8 liter cilinderinhoud die 598 pk (440 kW) levert. Fendt verscheept echter een 15,2 liter grote zescilinder-lijnmotor van MAN naar de fabriek in Jackson. In het topmodel 1167 Vario MT wordt zelfs een nog grotere MAN-zescilinder gebruikt, met 16,2 liter slagvolume.
Net als bij de wieltractor 1000 Vario wordt ook hier het laagtoerentalconcept Fendt iD toegepast. De motor levert een maximaal koppel van 2.900 Nm en dat doet hij in een constant-koppel-gebied van 1.100 tot 1.450 toeren. De 1167 Vario MT haalt zelfs 3.100 Nm. Daarmee is de 1100 Vario MT de sterkste traploze tractor op de markt. De doelgroep is grote landbouwbedrijven met krappe tijdvakken voor de bodembewerking in Noord-Amerika, Europa en Australië.
Twee modellen namen we dit jaar nauwkeuriger onder de loep. Met het topmodel konden we in het kader van een perskamp proefrijden; aansluitend lieten we bij een uitgebreidere test de 1162 Vario MT aantreden tegen zijn Amerikaanse broer, de Challenger MT875E. Met 598 pk (440 kW) zit die het dichtst bij de 1162 Vario MT met zijn 619 pk (455 kW). De ideale situatie om de ‘Fendt-update’ van deze Amerikaanse rupstractor te beoordelen, ook al behoort de Challenger in onze test niet tot de nieuwste generatie. Het eerste verschil tussen de Challenger-variant en de Fendt zie je bij een blik onder de motorkap. De 16,8 liter grote AGCO-V12 onder de gele motorkap levert bij 1.500 toeren zijn maximale koppel van 2.841 Nm, net 59 Nm minder dan de Fendt bij 1.450 toeren.
Ook bij de koeling gaat Fendt een andere weg. De koelventilator heeft een eigen hydrauliekcircuit en blaast de lucht in de richting van een warmtedeflector. Deze grote kunststof plaat voor de motor zorgt ervoor dat de warme lucht door de zijdelingse openingen van de motorkap wegstroomt, en niet in de richting van de motor. Dat heeft de Challenger MT875E niet zo, en ook de 900 Vario MT niet. Van de buitenkant gezien stoorde ons aanvankelijk de enorme uitlaat, waarin de dieseloxidatiekatalysator (DOC), het roetfilter (DPF, diesel particle filter) en het SCR-systeem (selective catalytic reduction) zijn ondergebracht, zodat de machine aan emissienorm Trap 5 voldoet. In de cabine waren we dat echter snel vergeten. De uitlaat is zodanig geplaatst dat hij je zicht niet hindert.
Motor & transmissie: MAN-zescilinder-lijnmotor, cilinderinhoud 15,2 l; nominaal en tevens maximaal vermogen 455 kW (619 pk) @ 1.730 tpm, max. koppel 2.900 Nm @ 1.100- 1.450 tpm; VarioDrive-transmissie TA 400T.
Onderstel: Twintrack met verende centrale drager, wielbasis 3,00 m, rupsbandbreedte van 69,9 tot 91,4 cm; spoorbreedte traploos verstelbaar van 2,28 m tot 2,50 m met standaardonderstel.
Hydrauliek, hefinstallatie & aftakas: hydrauliekpomp maximaal 440 l/min load-sensing; max. 8 elektr. bedienbare regelventielen; opt. achterhef tot 9,07 t; aftakas achter 1.000, 1.000E en 1.300 tpm.
Afmetingen & gewichten: breedte vanaf 3,0 m, lengte 6,8 m, hoogte 3,5 m; grondspeling 0,36 m; leeggewicht 18,8 t, max. totaalgewicht 27,0 t.
Uiteindelijk meer bepalend dan de motordetails leek ons in de test hoe het vermogen naar de rupsbanden wordt overgebracht. En hier hebben de Fendt-technici een echt verschil met de Challenger gemaakt. De powershifttransmissie in de MT875E komt van Caterpillar, staat bekend als degelijk en betrouwbaar en was in onze test prettig in de omgang. Hij heeft zestien versnellingen vooruit en vier achteruit. Toch besloot Fendt om een transmissietransplantatie uit te voeren. En dit verandert het werken met de rupstractor fundamenteel. De VarioDriveaandrijflijn lijkt op de versie in de 1000 Variowieltractor. Net als die transmissie beschikt het traploze component van de versnellingsbak over twee hydromotoren in plaats van eentje zoals bij de ‘normale’ Vario-transmissies. De manier waarop ze gebruikt worden, is echter helemaal anders dan bij de wieltractor: daarbij is er een hydromotor voor de aandrijving van de vooras en eentje voor de achteras. Een intelligente vierwielkoppeling c.q. tussendifferentieel helpt vervolgens bij de koppelverdeling tussen voor- en achteras.
Bij de rupstractor is er maar één aangedreven as, dus waarom zijn er dan twee hydromotoren? Het betreft hier in de basis een klassieke vermogengesplitste transmissie. Een planetair tandwielstelsel verdeelt het vermogen van de motor over een mechanisch component en het traploze hydraulische component. Hier werkt de eerste hydromotor zonder rijbereiken van 0 tot 60 km/u. Om dat mogelijk te maken, krijgt hij bij lage rijsnelheden ondersteuning van een tweede hydromotor. Die wordt echter vanaf 25 km/u uit de aandrijving genomen. Bij 40 km/u op de weg werkt zelfs alleen nog het mechanische deel van de transmissie. Het totale pakket van MAN-motor en transmissie wordt uiteindelijk geregeld door het reeds bekende elektronische motor- en transmissiemanagement TMS (Tractor Management System).
Het werk van de chauffeur verandert daarmee aanzienlijk vergeleken met de powershift-rupstractoren. Je hoeft in de cabine niet meer na te denken over de juiste combinatie van snelheid, toerental en versnelling. In plaats daarvan kun je al je aandacht vestigen op het aangekoppelde werktuig en de voortgang en kwaliteit van het werk. Als je iets meer of minder snelheid nodig hebt – zoals in onze test door de behoorlijk wisselende bodemgesteldheid vaak voorkwam – dan regel je eenvoudig wat bij met het rijhendel.
Veel vermogen aan de grond brengen, maar geen schudden en stoten naar de rijder – da’s een opdracht die de Fendt veel serieuzer oppakt dan de Challenger. Dat begint met de ophanging en vering van het rupsonderstel. De centrale drager van de twee rupsloopwerken is met schroefveren, schokdempers en silent blocks aan het chassis bevestigd en heeft een veerweg van circa 96 millimeter (gemeten op de veren). Naast het verhoogde rijcomfort is een verder pluspunt dat de tractor ten opzichte van het rupsonderstel 11 graden kan hellen, en zo in de beste invalshoek voor verschillende aanbouwwerktuigen kan worden gebracht. Bovendien kun je dit systeem gebruiken als alternatief voor ballast met extra gewichten, ook al kun je bij behoefte wel degelijk ballast aan de voor- en achterkant kunt aanbrengen, en ook aan de aandrijf- en omloopwielen.
De vier geleiderollen per kant zijn afgeveerd en door middel van een bogiesysteem met de rest van het loopwerk verbonden. Aan de binnenkant zijn ze met vertanding met de rupsband verbonden. Het gebruikt Fendt de kunststof polyurethaan, dat ondanks de hoge wrijving nauwelijks warmte ontwikkelt en zo de levensduur verlengt. Terwijl het chassis dus al op een goed afgeveerd rupsonderstel zit, installeert Fendt tussen chassis en chauffeur nog een degelijke, bewezen cabinevering.
De stuurhut is afkomstig van de 900 Vario MT en heeft standaard tweepuntsvering met silent blocks. Op onze testmachine was de optionele vierpuntsvering met vier silent blocks gemonteerd. Het effect daarvan wordt duidelijk in een rechtstreekse vergelijking. De Challenger voelt op de weg en op de kopakker ietwat stoterig aan. Overigens rij je met een rupstractor in de regel nauwelijks op de weg en werk je meestal op grotere velden met minder aandeel kopakker. We waren in de Challenger niet op het idee gekomen om te klagen over het veercomfort, maar als je dan overstapt in de Fendt, dan voelt het rijden in verhouding boterzacht aan.
Misschien ook interessant?
Nieuws
De akkertest met een Fendt 200 Vario. Dit is een van de kleinste diesels uit de Fendt familie. Fendt wil er voornamelijk mee scoren bij weide bedrijven. Hij is compact, wendbaar en heeft toch voldoende trekkracht. Maar de lichte traploos schakelende trekker is ook inzetbaar in het gemengd bedrijf. Wij reden de 210 Vario met 110 pk 120 bedrijfsuren lang.
Nieuws
Rijtest: De Fendt 724 levert maximaal 240 pk en dat is evenveel als de kleinste 900. De klant kan zo dus kiezen tussen een 700, 800 of 900 Vario, net waar de trekker voor nodig is. Om te ploegen, te keren of voor maaiwerk kan de 724 Vario de goede keuze zijn.
Nieuws
Ben je op zoek naar een betrouwbare tweedehands tractor? Bij Agri Trader vind je een uitgebreid aanbod aan tweedehands landbouwmachines van topmerken. Tweedehands tractors zijn een populaire keuze onder boeren vanwege hun uitstekende prijs-kwaliteitverhouding en bewezen betrouwbaarheid. In dit artikel bespreken we de vijf populairste tweedehands tractormerken van 2025: Fendt, John Deere, New Holland, Claas en Massey Ferguson. We duiken dieper in hun geschiedenis, unieke kenmerken, en de redenen waarom deze merken zo geliefd zijn op de tweedehands markt.
In de omgang met aanbouwwerktuigen is de Fendt ook beter uitgerust dan de Challenger. Rupstractoren van dit formaat werken overwegend met werktuigen met trekstang-aankoppeling. Hier biedt Fendt de keuze uit een vrij pendelende of een hydraulisch zwenkbare stang. Dat verhoogt de levensduur van de werktuigen ten opzichte van een starre trekstang.
Het natuurlijke draaipunt van de rupstrekker ligt namelijk eigenlijk verder naar voren, maar doordat hij toch om het koppelpunt moet draaien, ontstaan er dwarskrachten op het koppelpunt en het aanbouwwerktuig. Door de pendelende trekstang verplaatst het daadwerkelijke draaipunt zich meer in de richting van het natuurlijke draaipunt. Dat bespaart brandstof en vermindert de slijtage. De hydraulisch gestuurde pendelstang bedien je via de terminal.
De standaardhydrauliek neemt Fendt zo over van Challenger, met een enkelvoudige pomp van 220 l/min. Optioneel is er een hydrauliek met twee circuits, met maximaal 440 l/min met twee pompen. De maximaal acht hydraulische aansluitingen aan de achterzijde zijn over de twee pompen te verdelen. De hefinrichting voor driepuntsaanbouw is optioneel.
Ook bij de elektronica maakt Fendt een sprong vooruit. Deze rupstrekker verenigt optioneel het kopakkermanagement Variotronic en de omkeerautomaat Variotronic Turn Assistant tot het complete systeem ‘Fendt TI Headland’. Het resultaat is dat hij een veld geheel autonoom kan bewerken – zolang er geen storingen optreden zoals een verstopt aanbouwwerktuig.
Voor de positiebepaling heb je de keus tussen een Novatel- en een Trimble-receiver. Beide komen middels een RTK-correctiesignaal (Real-Time Kinematic) via de mobiele zender op een spoornauwkeurigheid van twee centimeter. Ook verder is de elektronica helemaal op de huidige stand der techniek: hij schakelt automatisch deelbreedten van Isobus-werktuigen (Section Control), past de uitstrooihoeveelheid van zaaigoed, plantenbeschermingsmiddelen of mest voortdurend aan aan de hand van applicatiekaarten (Variable Rate Control), de werkzaamheden worden gedocumenteerd via het VarioDoc Pro-systeem en er worden telemetriegegevens geleverd aan de app Fendt Connect. Het enige minpuntje van de elektronica: het nieuwe bedieningsconcept FendtOne is vooralsnog niet aan boord.
Indrukwekkend, hoezeer het werken op de akker door de VarioDrive-aandrijflijn verandert ten opzichte van de voormalige powershiftversie. De combinatie van MAN-motor, Variotransmissie met twee hydromotoren en de TMS-elektronica (Tractor Management System) neemt je al het werk uit handen om versnelling, toerental en snelheid op elkaar af te stemmen. In plaats daarvan kun je je volledig concentreren op het werkresultaat en kun je naar behoefte gemakkelijk wat bijstellen.
+ Rijdt zelfstandig
+ Groot laadvermogen
+ Motor- en transmissiemanagement
- Basisprijs
- Geen FendtOne-bedieningsconcept
Wanneer je de Fendt 1162 Vario MT, de Challenger MT875E en de John Deere 9570RT naast elkaar bekijkt, zie je drie rupstractoren die elk op hun eigen manier imponeren. De Fendt 1162 Vario MT, geboren uit de Challengerfabriek in de VS maar met een duidelijk Europees karakter, wordt aangedreven door een MAN-zescilinder van 15,2 liter. Deze motor levert 619 pk bij een laag toerental en een constant koppel van 2.900 Nm, wat samen met de VarioDrive-transmissie zorgt voor een soepele, traploze werking. Dankzij de vrij pendelende trekstang en geavanceerde vering voelt deze machine op het veld bijzonder comfortabel, zelfs bij intensief werk.
Aan de andere kant vertrouwt de Challenger MT875E op een AGCO Power-twaalfcilinder met een cilinderinhoud van 16,8 liter. Deze motor levert iets minder pk’s (598 pk nominaal) maar haalt een maximaal vermogen van 646 pk, met een koppel van 2.841 Nm. De Challenger maakt gebruik van een Caterpillar-powershifttransmissie, die in onze ervaringen als degelijk en betrouwbaar werd ervaren. Dit model weet zich staande te houden in zware toepassingen en biedt door zijn robuuste karakter uitstekende prestaties onder de zwaarste omstandigheden.
Het John Deere 9570RT-model, uitgerust met een Cummins QSX15 zescilinder van 15,0 liter, combineert een nominaal vermogen van 570 pk met een efficiënte hydraulische aandrijving. Hoewel zijn cijfers op papier iets lager lijken, levert deze tractor een mooie balans tussen kracht en wendbaarheid, wat hem ideaal maakt voor toepassingen waar brandstofefficiëntie en minimale slijtage van belang zijn.
Qua gewicht en onderstel zijn er ook duidelijke verschillen: de Fendt 1162 Vario MT weegt 18,8 ton leeg en kan tot 27,0 ton dragen, terwijl de Challenger en John Deere respectievelijk 19,3 ton (max. 25,4 ton) en 20,4 ton (max. 24,5 ton) wegen. Deze variaties beïnvloeden onder andere de rupsbandbreedte, spoorbreedte en draaicirkels, waardoor elk model zijn eigen niche vindt op het veld.