Nieuws
De eerste verreiker van Fendt zal de markt niet stormenderhand veroveren, maar op bepaalde boerenbedrijven zal hij precies passen. En hij is slechts de voorbode van wat nog komen gaat.
Motor & transmissie:
Cummins viercilinder,
cilinderinhoud 4,5 l; nominaal vermogen
123 kW (167 pk), max. vermogen 126 kW
(171 pk) (volgens ECE R120), max. koppel
763 Nm @ 1.200 tpm; CompactDrivetransmissie, topsnelheid 20 km/u,
optioneel 40 km/u.
Maten & gewichten:
max. stapelhoogte 8,5 m;
max. draagvermogen 5,5 t,
max. draagvermogen bij
max. hefhoogte 4,85 t;
horizontale drukkracht 85 kN;
bandenmaten 460/70-24 of 500/70 R24
of 600/55-26.5; hydrauliek 200 l/min,
load-sensing.
De Cargo T955 ziet er meteen al indrukwekkend uit. Je moet hem echter niet puur op zijn looks beoordelen. Twee van zijn grootste troefkaarten zijn in de eerste twee maanden van zijn bestaan een beetje ondergesneeuwd. Ten eerste combineert hij de hefvermogen van een wiellader met de manoeuvreerbaarheid van sommige shoveltjes. Hij kan 5,5 ton tillen, tot 8,5 meter hoog stapelen, is daarbij smaller dan 2,5 meter en heeft een buitenste draaicirkel van minder dan vier meter met de 460mm-standaardbanden. Ten tweede maakt hij lange werkdagen draaglijker, omdat de hefarm die de cabine lift, deze ook afveert. Dat merkten we bij een sprintje met 40 km/u over een hobbelige veldweg. Kijk je voor het eerst naar deze lader, dan vallen meteen de dikke staalplaten op. De hefarm is gemaakt van 10 millimeter dik staal in een basisbehuizing van 8 millimeter dik staal. De hefcilinder zit precies in het midden, om torsiekrachten te vermijden; die zouden het materiaal in de loop der jaren extra belasten
Het is tijd dat de Cargo zijn geheim prijsgeeft. Hij is eigenlijk geen Fendt. In werkelijkheid staan we hier voor de 355E van de Beierse firma Sennebogen. De machine is al jaren in gebruik in havens, stortplaatsen en andere industrieën met echte heavy-duty-eisen. En dat zie je. Wat de Cargo T in de komende jaren eventueel ook aan zwakke punten zou kunnen blijken te hebben – levensduur zal er niet eentje van zijn. Nu laat Sennebogen de 355E dus ook in ‘natuurgroen’ spuiten. Het bedrijf uit Straubing (ten noordoosten van Müchen) hoopt op deze manier ook in de landbouwsector voet aan de grond te krijgen. Fendt blijft voor wat betreft het verkoopsucces realistisch. Deze eveneens in Beieren (maar dan ten zuidwesten van München, in Marktoberdorf ) gevestigde firma rekent voor heel 2021 op 30 verkochte eenheden in Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittanië. Maar zo kan Fendt wel in een nieuw segment stappen zonder een cent in ontwikkeling gestoken te hebben.
Een lang leven is ook wat we van de motor mogen verwachten. De Cargo is momenteel de enige Fendt-machine met een Cumminsmotor. De 4,5-liter-viercilinder-dieselmotor levert een nominaal vermogen van 167 pk en zit dwarsgeplaatst onder de kap. Dat geeft veel ruimte voor lucht voor het radiateurpakket en dat maakt het de ventilator wat gemakkelijker. Optioneel kan hij ook ‘achteruit’ draaien, om stof of hooi van de motorkap af te blazen. Fendt-fans moeten bij de eerste keer dat ze in de cabine stappen waarschijnlijk wel even slikken. Sennebogen heeft hem vooral technisch vormgegeven. Alles functioneert, maar het wow-effect ontbreekt. Fendt heeft de sporen van de Sennenbogen-ingenieurs niet uitgewist, en het stalen frame niet bekleed. Onze ontnuchtering maakt tijdens het werken echter snel plaats voor plezier. Eerst reden we met de Cargo in een grindopslag, waar we zijn horizontale drukkracht van 85 kN (anders gezegd een kleine 8,5 ton) en de hefvermogen van 4,85 ton bij 8,5 meter hoogte konden ervaren. Daarbij heeft de Cargo een troef achter de hand, respectievelijk de arm. Hij is met een Z-hefboomstelstel uitgerust en pakt de bak van bovenaf. Om de bak op te tillen, moet de hydraulische cilinder daarom duwen in plaats van trekken, waardoor hij iets meer kracht heeft. Het Z-hefboomstelsel kennen we van wielladers. Een voordeel: je kunt bijvoorbeeld de bak in de aanhanger laten zakken voordat je hem leegkiept, en zo minder materiaal verliezen. Nadeel: in schuren kun je het werktuig nooit helemaal tot het plafond optillen.
Op biogas-bedrijf en melkveehouderij Mayer maakte de Fendt-verreiker een goede indruk. Dit bedrijf vraagt veel van zijn verreikers.
Twee keer per dag moeten de mengvoederwagen en de biogasinstallatie
worden gevuld. Er moeten per jaar 3.000
balen worden gestapeld en de maisoogst
van 80 hectare moet op vrachtwagens
worden geladen. Bovendien moet de
verreiker de mais in de silo schuiven en comprimeren, want deze boerenfamilie slaat
hier soms zomaar 120 hectare mais en 140
hectare grassilage in op.
Ook in hoeken goed zicht
Voor onze test hadden Andreas Mayer en
zijn zoons de machine een paar weken tot
hun beschikking. Gedurende die tijd ging hij
het uitzicht vanuit de liftcabine op het grote
erf met deels nogal wat hoeken waarderen.
,,Je hebt volledig zicht rondom en zit als een koning op zijn troon’’, vertelt hij. Hij was bovendien positief verrast door de slingerdemping
van de hefarm. Zo verlies je tijdens het rijden
met volle bak minder materiaal. Ten opzichte
van de wiellader ziet hij twee voordelen: de hefhoogte en de besturing. Met de vierwielbesturing kun je bijvoorbeeld in een schuur
‘om de hoek’ grijpen zonder dat je de lading
hoeft te laten zakken, zoals je bijvoorbeeld
bij knikbesturing zou moeten doen. Bovendien bevestigt Mayer dat de Cargo met
vierwielbesturing wendbaarder is dan een
wiellader.
Ontziet je rug
Een belangrijk pluspunt vindt hij ook de instap. Bij de meeste wielladers zijn het twee
traptreden meer, en dat doet hij ‘s morgens
steeds vijf à zes keer. ,,Naarmate de jaren
vorderen, is het uitstappen een beetje een
probleem geworden’’, moet hij helaas constateren. Met de Cargo T955 hoeft hij
bovendien niet meer telkens te wisselen
tussen verreiker en wiellader.
Misschien ook interessant?
Nieuws
Deutz-Fahr wil weer helemaal vooraan meestrijden. Het eerste offensief: de nieuwe 7-serie met een van de modernste transmissies op de markt – en eindelijk een groter laadvermogen.
Nieuws
Er is maar één vraag belangrijk: kunnen onze klanten geld verdienen met deze shovel?
Nieuws
Fendt heeft de 300 Vario stevig aangepakt. Wat er bij de nieuwe S4 allemaal veranderd is, dat hebben we getest en besproken met mensen met praktijkervaring.
de Fendt Cargo T955 vergeleken met twee andere krachtpatsers in de verreikermarkt. De Cargo T955 heeft een Cummins-viercilinder van 4,5 liter, een nominaal vermogen van 167 pk (126 kW) en wordt hydrostatisch aangedreven. Deze techniek is vergelijkbaar met de aandrijving bij zowel de Schäffer 9660T als bij de Bobcat TL43.80HF, maar zij verschillen op andere punten.
De Schäffer 9660T, een kniklader, haalt zijn kracht uit een Deutz TCD 5.2 viercilinder. Hij levert met 204 pk meer motorvermogen op papier, maar zijn hefgeometrie is geknikt in plaats van een telescooparm. De Bobcat TL43.80HF is qua formaat kleiner en lichter, maar combineert een hydrostatisch systeem met een vierversnellingsbak. Hij mist de pure hefkracht die de Fendt en Schäffer laten zien, maar is compacter.
Bij de hefprestaties valt de Cargo T955 op door een maximale hefhoogte van 8,5 meter en een draagvermogen van 5,5 ton. De Schäffer heeft – afhankelijk van de knikhoek – een hefvermogen dat varieert: rechtuit is dat 6,2 ton, geknikt teruglopend naar 4,8 ton. De Bobcat TL43.80HF heeft een stapelhoogte van circa 7,5 meter en kan daarbij 4,3 ton heffen, wat minder is dan de Fendt. Qua bouwgewicht zit de Fendt met ruim 11,8 ton tussen de 12 à 13 ton van de Schäffer en de bescheiden 8 ton van de Bobcat in.
Door zijn vierwielbesturing heeft de Fendt Cargo T955 een draaicirkel van slechts zo’n vier meter. De Schäffer 9660T knikt in het midden, waardoor hij met 5,2 meter meer ruimte nodig heeft, terwijl de Bobcat met vierwiel- én hondengangbesturing aan 3,7 meter zit. De Fendt heeft dus een wendbaarheid die de kniklader van Schäffer niet evenaart, en hij biedt meer hefvermogen en -hoogte dan de Bobcat. Al met al positioneert de Cargo T955 zich in het hogere segment, gericht op landbouwbedrijven en biogasinstallaties die zowel veel hefkracht als mobiliteit nodig hebben.
Het gebruik van een hydrostatische aandrijving beviel ons goed. De Cummins-diesel drijft een hydrauliekpomp aan die vervolgens olie naar de ‘CompactDrive’-transmissie stuurt. Deze bepaalt elektronisch of er op dat moment veel snelheid of veel koppel nodig is. Het systeem functioneert bijna als een Variotransmissie, maar dan zonder mechanisch component. Ga je echter met de bak het grind of oogstmateriaal in, dan moet je het motorvermogen van de aandrijflijn naar de hefarm omleiden. Daarvoor gebruik je het brake/inch-pedaal aan de linkerkant. Rij je er achteruit weer uit, dan heb je eigenlijk alleen op een monitor goed zicht naar achteren. Wil je met je eigen ogen in alle richtingen kunnen kijken, dan moet je de cabine ver boven de brede arm tillen.
Op weg naar de aanhanger wilden we de Cargo een keer echt aan z’n limiet krijgen, door tegelijkertijd een bak vol grind én de cabine omhoog te tiillen, de arm uit te schuiven en natuurlijk vooruit te rijden. Onze overbelastingspoging had geen succes: de 200-l/min-hydrauliekpomp van Bosch liet geen steken vallen. Wij echter wel. Enerzijds is het zeker zinvol om over de rand van een aanhanger te kunnen kijken. Anderzijds moet je er wel aan wennen om met je ogen 4,2 meter boven de grond te zitten. De Cargo heeft vierwielbesturing en een kleine draaicirkel. Dat vraagt wat moed. Daarbij: als zowel de lading als de cabine geheel opgetild zijn, wordt het geheel vrij wiebelig. De veringen van de wielen, hefarm en cabine gaan dan deinen en je voelt je dan een beetje als in een boot op ruwe zee. Ter relativering: in het echte leven heb je de volledige hefhoogte niet altijd nodig. Voor de weg terug naar de grindhoop vinden we de automatische bakretour een zinvolle optie. Met een druk op een knop schuift de Cargo de arm in en brengt de bak in een vooraf ingestelde kiephoek. Aangezien je tegelijkertijd ook nog de arm- en cabinehoogte plus de rijsnelheid handmatig regelt, wordt het leven iets gemakkelijker als een automaat je die twee parameters uit handen neemt. Overigens zouden de twee voetknoppen voor de cabinehoogte wat subtieler op de bediening mogen reageren. Ze werken nu volgens het alles-of-niets-principe. En Fendt zou ook nog een automatische deurvergrendeling moeten installeren. Er komt namelijk een keer een moment waarop je bij het uitstappen vergeet dat de cabine nog hoog staat…
Op de testboerderij met melkvee en
biogas kon de Cargo zijn sterke punten
volledig tentoonspreiden. Hij kan bijna
elke klus doen – balenstapelen in
krappe schuren, gewichtheffen met
substraat of zelfs grind, of het beladen
van de mengvoederwagen. Tegelijk is
hij goed manoeuvreerbaar. Op het
testbedrijf kon de Fendt Cargo T955
baantjes afpakken van de shovel, de
verreiker en de wiellader.
De 11,8-tons-machine is de lichtste in
het Sennebogen-assortiment, maar
voor de typische bezitter van een
Fendt-tractor is hij waarschijnlijk te
groot. Wanneer Fendt en Sennebogen
op landbouwgebied meer willen
bereiken, zullen er snel ook kleinere
modellen moeten komen.
+ uitstekend zicht op het werktuig
+ royaal hydraulisch en motorvermogen
- geen automatische deurvergrendeling
- pedaal voor cabinelift is moeilijk doseerbaar