Nieuws
De Poolse fabrikant Ursus voorziet haar tot nu toe sterkste tractor van eenvoudige techniek. De componenten stammen echter van gerenommeerde merken. Is de C-3150 daarmee een echte prijsbreker?
Het is de C-3150 niet gemakkelijk gemaakt. In de Covid-19-chaos van 2020, met leveringsvertragingen en gesloten grenzen, duurde het langer tot alle componenten in de Poolse fabriek arriveerden – en de tractor aansluitend bij de klanten aan kwam. De eerste machine voor Duitsland kwam zo enige maanden later dan gepland bij zijn nieuwe eigenaar in Allgäu, waar wij ermee mochten testrijden. Pal nadat de tractor op de boerderij was aangekomen, werd hij overigens door een kapotte AdBlue-sensor kortstondig lamgelegd. Inmiddels heeft Ursus’ vlaggenschip de hindernissen echter overwonnen en loopt de productie; op moment van schrijven zijn er in totaal zeven exemplaren in gebruik, de kop is eraf.
Ursus wil een sterke, maar voordelige tractor aanbieden. Daarbij worden echter beslist geen goedkope onderdelen gebruikt. In plaats daarvan worden gerenommeerde componenten toegepast die weliswaar niet meer tot de nieuwste generatie behoren, maar zich wel hebben bewezen in de praktijk. En ze worden zeer simplistisch ingebouwd. We konden aan de hele trekker bijna alleen maar onderdelen vinden waarbij we de reparatie zelf wel zouden aandurven. Ursus richt zich daarmee in Europa op het tractorsegment met basisuitrusting. Verder ziet Ursus ook in Azië afzetmogelijkheden voor de sterkste modellen van de serie. Qua uiterlijk is de machine een echte blikvanger. De ontwerpers wilden de naam Ursus (Latijn voor ‘beer’) eer aandoen en gaven de tractor een “groot, waardig en agressief” uiterlijk. En da’s naar onze mening goed gelukt!
Hetzelfde motto geldt ook onder de kap. De motor is een oude bekende. Deze 6,1- liter-zescilinderdiesel van Deutz zit in soortgelijke vorm ook in de Deutz-Fahr-serie 7, in de 8280 TTV en de Fendt 700 Vario. Een wezenlijk verschil: Deutz-Fahr haalt met een dubbele wastegate-turbocompressor maximaal 287 pk uit dit blok, Fendt maximaal 246 pk (beide maximumvermogen volgens ECE R120). Daarmee vergeleken heeft de Deutz-zespitter in de Ursus een rustig leven, met maximaal 150 pk, hoewel ook deze een turbo met intercooler heeft. Kinderziekten zul je bij deze bewezen zelfontsteker beslist niet hebben. Het maximale koppel van 661 Nm levert hij bij 1.440 toeren per minuut, het nominaal vermogen bij 2.100 toeren. Transmissie: bekend of nieuw ontwikkeld? Na de motor komen we bij het volgende bewezen component: de 40x40-powershifttransmissie van ZF is al zo’n 20 jaar op de markt. Je kunt ook kiezen voor de door Ursus zelf ontwikkelde Vigus-transmissie met 24x24 versnellingen; met de Vigus heet deze tractor C-3150V Power.
De hydrauliekpomp komt in alle gevallen van ZF, hij levert maximaal 90 l/min. De onderste hefarm maakt Ursus zelf. Aan de achterzijde kan deze beer 7,2 ton tillen. De dubbelwerkende regelventielen komen van Bosch. Ze bieden zowel een zweefstand als continudruk. Load-sensing is er helaas niet, zelfs niet als optie. Voor de voorkant heeft Ursus prominente hulp van Göppel in huis gehaald; de fronthef tilt maximaal 3 ton, de aftakas draait hier 1.000 toeren. Beide zijn echter optioneel.
Motor & transmissie: Deutz TCD 6.1 L6 Trap 5, zescilinder-lijnmotor, cilinderinhoud 6,1 l; nominaal vermogen 109 kW (150 pk) @ 2.100 tpm, max. koppel 661 Nm @ 1.400 tpm; powershifttransmissie ZF 40x40 met kruipversnellingen of Vigus 24x24 (van Ursus); topsnelheid 40 km/u.
Hydrauliek & hefinstallatie: hydrauliekpomp 90 l/min, 4 dubbelwerkende regelventielen met zweefstand en continudruk, geen loadsensing; hefvermogen aan het einde van de onderste hefarm 7,2 t, fronthef (optioneel) 3,0 t.
Aftakassen: toerentallen achter 540/540E/1.000/1.000E, voor 1.000.
Bij het ontkoppelen missen we het gevoel wanneer we kunnen schakelen. Het koppelen doet de Ursus wel heel goed voor je en je kunt zeker aan het systeem wennen. De boer die onze testmachine sinds juni 2020 in gebruik heeft, koppelt echter net als voorheen liever met het pedaal.
Op de weg wist de Deutz-motor ons over de hele linie te overtuigen. Met een giertank van 14 kubieke meter zetten we hem op heuvelachtig terrein maximaal aan het werk. Gezien de 150 pk en het totaalgewicht van 30 ton waarmee we onderweg waren, voelt hij ook bergop levendig aan. Tegelijk hadden we daarbij het prettige gevoel dat de motor dit vermogen zonder ‘doping’ levert; hij wordt niet aan de limiet van wat kan hebben gebracht. Overigens was de testmachine nog op emissienorm Trap 4 gemaakt; wat de benodigde componenten voor Trap 5 op toekomstige machines voor effect hebben op de motor, kunnen we niet beoordelen.
Ursus zou het werken nog aangenamer kunnen maken door een functie voor automatisch schakelen in te bouwen, of meteen een traploze transmissie van ZF te monteren. Die zou zelfs brandstof kunnen besparen. Een ander punt komt met name op de weg tot uiting: de Polen hebben afgezien van een verende as of cabinevering. Ook optioneel is dat niet leverbaar. Er zijn alleen vier silentblocks tussen chassis en cabine om trillingen te absorberen. Hobbels in de weg voel je dan ook flink doorkomen in je rug. Dat is geen probleem als je tussendoor af en toe een paar giertanks transporteert of de tractor af en toe gebruikt voor bepaalde klusjes, maar bij een volle werkdag op de akker lijkt ons dat oncomfortabel. Op dit punt zijn we door de duurdere concurrentie inmiddels verwend.
Aangekomen op de slag werpen we een blik op de boordhydrauliek. Die bedien je vanuit de cabine met vier grote hendels. Het aftakastoerental kies je eveneens met een hendel. Wat mooi is: er zijn inmiddels standaard vier toerentallen.
Op het veld voelt het nog aan als echt werken. Isobus, terminal, stuursysteem – allemaal dingen die deze Poolse trekker niet heeft. Wanneer we aansluitend wisselen van giertank naar de voedermengwagen, vallen ons twee kritiekpunten op: op het spatbord zitten wel knoppen voor het omhoog en omlaag bewegen van de driepuntshef, maar een bediening voor de aftakas ontbreekt helaas. En de dieseltank is met 310 liter aan de kleine kant. Daarentegen is het zicht rondom vanuit de zestijlscabine in orde.
Voor wie liever tractoren met basisuitrusting rijdt en niet te diep in de portemonnee wil tasten, is de Ursus een goede optie. Het merk is misschien niet zo bekend, maar bij de gebruikte componenten zien we bijna louter bekende en gerenommeerde namen. Helaas is het nauwelijks mogelijk om de Ursus met opties op te waarderen. Met bepaalde extra’s bij de hydrauliek, het rijcomfort of de boordelektronica zou hij beslist meer klanten kunnen trekken. Wie het concept zoals het is bevalt, zal echter beslist niet worden teleurgesteld. Ursus is bij de constructie namelijk op zeker gegaan en heeft geen enkel risico genomen.
+ Motorvermogen niet onnodig opgefokt
+ Gerenommeerde componenten
+ Instapprijs
- Geen vooras- en cabinevering
- Nauwelijks elektronica-opties
- Beschikbaarheid dealers
Met de genoemde componenten wekt de Ursus vertrouwen, maar is hij in de dagelijkse praktijk ook een betrouwbare hulp? Aanvankelijk maakt hij ons het leven een beetje zwaar. De bijrijdersstoel is groot en comfortabel gepolsterd, maar niet wegklapbaar. Daardoor maakt hij het moeilijker om op de chauffeursstoel te komen. Hetzelfde geldt voor het stuur. Niet de hele stuurkolom is wegklapbaar, alleen de laatste paar centimeters – en dat met een ietwat onhandig klemhendel aan het stuur.
Ook verdere details in de cabine vragen op het eerste gezicht gewenning. Om de bijrijdersstoel te bevestigen, is een groot vierkant uit de cabinebekleding gesneden. En bij de versnellingspook heb je uitzicht: hij loopt door een rond gat in de cabinevloer, waardoorheen je naar buiten kunt kijken in de richting va de ZF-versnellingsbak. Wat kan ons het schelen, denken we bij deze uiterlijke details, het gaat erom hoe hij het op het veld doet. En we gaan op pad via de weg. Schakelen tussen de zes hoofdgroepen gebeurt via de koppeling, de vier powershifttrappen worden met een druk op een knop geschajkeld. Wie wil, kan in plaats van het pedaal ook een extra knop links aan de schakelpook gebruiken om te koppelen.
Wanneer je de Ursus C-3150 Power vergelijkt met andere tractoren die draaien op een 6,1-liter zescilinder Deutz-motor, zoals de Zetor Crystal HD 170 en de Deutz-Fahr 6180 TTV, valt op dat de Ursus met zijn 150 pk (109 kW) nominaal en 171 pk (126 kW) maximaal vermogen duidelijk in het middensegment zit. Het maximumkoppel bedraagt 661 Nm bij 1.400 tpm. De compacte draaicirkel van 7,34 meter zorgt voor goede wendbaarheid. De Ursus is leverbaar met twee transmissie-opties: een conventionele ZF 40x40-bak of de eigen Vigus 24x24. Beide zorgen voor een efficiënte koppeloverdracht bij uiteenlopende veldomstandigheden.
De Zetor Crystal HD 170 levert iets meer nominaal vermogen (163 pk / 120 kW) en bereikt eveneens 171 pk maximaal. Het maximumkoppel ligt met 740 Nm bij 1.500 tpm hoger dan bij de Ursus. De Crystal HD 170 maakt gebruik van een 30/30-transmissie met drievoudige powershift, ondersteund door een hydrauliekpomp van 90 l/min. Deze Zetor is geschikt voor zwaarder werk, al gaat dat gepaard met een grotere draaicirkel (12,2 m), wat in krappe percelen een nadeel kan zijn.
De Deutz-Fahr 6180 TTV uit 2022 vormt een moderne tegenhanger in deze vergelijking. Deze traploos aangedreven trekker levert 165 pk (123 kW) nominaal en 176 pk (131 kW) maximaal vermogen, met een koppel van 740 Nm bij 1.600 tpm. Standaard is hij uitgerust met een TTV-transmissie (traploos) en een 120 l/min hydrauliekpomp, wat hem bijzonder geschikt maakt voor precisielandbouw en toepassingen waarbij constante trekkracht gewenst is. De Deutz-Fahr richt zich vooral op comfort, efficiency en techniek, terwijl de Ursus juist scoort op eenvoud, prijsstelling en degelijkheid.
Misschien ook interessant?
Nieuws
De akkertest met een Fendt 200 Vario. Dit is een van de kleinste diesels uit de Fendt familie. Fendt wil er voornamelijk mee scoren bij weide bedrijven. Hij is compact, wendbaar en heeft toch voldoende trekkracht. Maar de lichte traploos schakelende trekker is ook inzetbaar in het gemengd bedrijf. Wij reden de 210 Vario met 110 pk 120 bedrijfsuren lang.
Nieuws
Rijtest met de T7.270 Blue Power | De T7 van New Holland schurkt zijn flanken in de bovenste middenklasse. Met de T7.270 Blue Power en maximaal 269 pk werkten wij met de sterkste uitvoering. Wat ons wel- en niet beviel, leest u in de onderstaande exclusief test.
Nieuws
Rijtest: De Fendt 724 levert maximaal 240 pk en dat is evenveel als de kleinste 900. De klant kan zo dus kiezen tussen een 700, 800 of 900 Vario, net waar de trekker voor nodig is. Om te ploegen, te keren of voor maaiwerk kan de 724 Vario de goede keuze zijn.